Tom Swaans is Projectmanager bij het Customer Center in Best. De afgelopen twee weken sprong hij, na een oproep van DPG Media aan collega’s, twee weken bij om de krant te bezorgen. “Het leek me leuk om eens te zien hoe alles reilt en zeilt bij onze bezorgcollega‘s. Daarnaast krijg je een leuke vergoeding én help je natuurlijk de abonnees. Dus ik dacht ‘waarom niet’?”

Benieuwd naar de ervaringen van Tom die hij deelde met andere collega's? Lees hieronder zijn blog (start onderaan).

12 juli 2022 | Time to say goodbye...

Vandaag schrijf ik mijn laatste blog. Inmiddels loopt alles op rolletjes. De vermoeidheid is verdwenen en ik zit in een prima ritme.  Ik ben op ruim tijd klaar en weet eigenlijk na elke wijk dat er geen klachten zullen komen. Zo ook zaterdag en maandag niet. Vandaag toch nog een laatste uitdaging. Ik had een krant te weinig. Dus wat doe je dan? Dan ga je om 6.00u naar het depot om een nieuwe krant op te halen. En kom je erachter dat het depot is gesloten. Nou lekker is dat. Gelukkig liep er iemand toevallig op het terrein die voor mij de deur open kon maken. Wederom eind goed, al goed voor deze bezorger. Inmiddels heb ik flink kunnen ervaren hoe het eraan toe gaat bij onze bezorgers. De uitdagingen die zij tegenkomen, het vroege opstaan en de verantwoordelijkheid die zij voelen voor onze abonnees. Ik heb dan ook niets dan respect voor deze mensen, die voor dag en dauw élke dag weer zorgen dat onze abonnees de krant op tijd hebben. Voor mij duurt het avontuur nu nog 4 dagen. Maar Joop mag mij in de toekomst zéker bellen als hij een keer een probleem heeft met het bezorgen van de kranten in 'mijn wijk'. Ik hoop dat ik jullie met deze blog ook een inkijkje heb kunnen geven in het leven van een bezorger.
Groetjes, Tom

11 juli 2022 | De laatste loodjes zijn inderdaad het zwaarst

De zaterdag is aangebroken. Dat betekent dikkere kranten, instekers en extra bezorgadressen. Veel ruimte voor fouten dus. Ik besluit dat ik de tijd vandaag laat voor wat is het is. In 'lean' heb je 2 basisprincipes. Just in Time (JIT), wat zoveel betekent als tijdig leveren. Maar vandaag staat voor mij in het teken van 'Jidoka'. Wat zoveel betekent als het continu leveren van kwaliteit. Voordat je iets snel kunt doen, moet je namelijk éérst zorgen dat je het goed doet. En aangezien dit mijn eerste zaterdag is, ga ik dus voor kwaliteit. Ik zet mijn wekker om 4.10u. Ik mag er tot 7.30u over doen, dus ik heb in elk geval voldoende tijd. Om 4.40u kom ik aan op het depot. Jeetje! Wat een stapels! Dat kan nooit mijn wijk zijn. Maar het is wél mijn wijk. Ik zie verschillende stapels kranten en bijlages liggen. Zoals elke dag kijk ik eerst op mijn looplijst of ik klachten heb. En zoals ik al vermoedde, had ik gisteren een topdag zónder klachten! Hopelijk is dat vandaag ook het geval.

Ok, stap 1, steek de juiste bijlage bij de juiste krant. Joop geeft me nog een tip: Laat die BD’s (Brabands Dablad) nog even los. Anders worden je stapels veel te groot. Dank je voor de tip Joop! 20 minuten later liggen de kranten in de auto. Waar ik normaal veel ruimte over heb, ligt de (niet zo heel grote) kofferbak vol.

Aangekomen bij mijn eerste stop, kan het bezorgen weer beginnen. Met al die nieuwe adressen is de routine ver te zoeken. Als ik de eerste kranten pak en de bijlages van BD pak, kom ik erachter dat de kranten zo een stuk zwaarder en onhandiger zijn. De laatste loodjes zijn dus inderdaad het zwaarst. Terwijl ik loop, bedenk ik hoe ik het beste de BD bijlages met de kranten in de bus kan doen. Ik probeer verschillende technieken.

• Terwijl ik loop naar het volgende adres alvast lopend de bijlage in de krant doen en vouwen.

• Eerst BD in de bus en daarna de bijlage

• Eerst de bijlage in de bus en dan BD

Uiteindelijk kies ik voor het laatste. Ik duw de bijlage niet helemaal door de bus zodat de brievenbus open blijft. Vervolgens schuif ik de BD erbij en beide kranten door de bus heen. Het lijkt te werken. Ik merk wel dat ik minder kranten kan dragen, dus dat betekent vaker terug naar de auto, en dus ook meer tijd die ik nodig zal hebben. Zeker omdat ik net als maandag continu op de looplijst moet checken of ik niets vergeet. Langzaam maar zeker vordert de wijk. Tot ik ineens zie dat ik tóch een adres ben vergeten. Gelukkig kom ik iets later op de route min of meer in de buurt en verlies ik hier niet te veel tijd mee. Aan het einde van de wijk pak ik de laatste kranten. Er liggen nog 4 BD’s en 2 VK‘s (Volkskrant) . 2 VK’s? Hoe dan? Ik hoef er namelijk nog maar 1 te bezorgen. Een snelle rekensom leert mij dat ik dus 1 VK te veel in mijn auto heb liggen. Ik heb de kranten toch écht geteld op het depot. Na een snelle deductie zijn er 3 opties.

• Ik heb niet goed geteld. Maar goed, ik heb goed opgelet op de kleuterschool, dus dat lijkt me onwaarschijnlijk.

• Ik ben een adres vergeten dat ik tóch heb aangevinkt op de looplijst.

• Er is een krant te veel genoteerd op de looplijst.

Ik pak de looplijst en in mijn gedachte loop ik de wijk nog een keer. Ik kijk naar alle VK adressen. Over 2 adressen twijfel ik. Ik besluit ernaartoe te rijden om voor zover mogelijk nog te kijken of er een VK op de mat ligt. Bij beide adressen ligt een VK. Voor mijn gevoel heb ik dus alle adressen gehad. Ik zie wél dat één van de VK adressen nieuw is, en dit adres staat 2x op de looplijst. Aangezien ik geen idee heb welk adres ik eventueel zou zijn vergeten, besluit ik naar huis te rijden. Maandag zullen we zien of ik een fout heb gemaakt of dat de looplijst niet klopte. Voor nu ben ik in elk geval tevreden hoe de dag (=nacht!) is gegaan. Het is 7.15u dus ik ben óók nog eens just in time!!! Ik rijd naar huis en pak een lekkere kop koffie. Weekend!! En dat betekent niet om 21.30u al naar bed! Morgen heerlijk uitslapen!! Geen wekker die me abrupt berooft van mijn nachtrust! Ik kijk er nu al naar uit. En maandag? Dan begint alles weer opnieuw!

8 juli 2022 | Het ondenkbare gebeurt...

Vannacht was ik eigenlijk van plan om weer om 4.20u op te staan. Dus wederom om 21.30u naar bed. Helaas gooide mijn lichaam roet in het eten. Ik had iets verkeerds gegeten en dat was te merken. Om een lang verhaal met smerige details kort te maken.. Ik voelde me pas rond 0.30u wat beter. Dus mijn starttijd omgegooid naar 3.15u zodat ik ook na mijn wijk nog wat kon slapen. Toen ik om 3.15u op het depot aankwam wist ik niet wat ik zag. Er waren bezorgers!! Een stuk of 10! Zo vroeg beginnen die mensen dus. Al werd er weinig gesproken. Men was druk bezig om de kranten in orde te maken. Het magazine voor zaterdag was ook al geleverd, maar die doen we morgen. Dan zakt de grond onder mijn voeten weg.. Het ondenkbare is gebeurd. Ik heb een klacht. NNNOOOOO, Why god whyyyy?!?! Denk ik bij mezelf. Ik kijk naar het adres. Ergens in het begin van mijn wijk. Zie je wél. Die regen heeft me gisteren zo verrast, dat ik een fout heb gemaakt. Ik herpak mezelf. Ok, 1 klacht op 450 kranten. Dat is een klachtenpercentage van 0,22%. Ok, als ik het zo bekijk, dan is het nog acceptabel. Hoe dan ook krijgt deze abonnee extra aandacht van mij en ik schrijf mijn excuses op een blaadje dat ik bij de krant de bus in zal doen. Verder is het vandaag een heerlijke nacht! Geen gezeur met regen en zo. Ik ga dus voor een nieuw record qua bezorgtijd. Ik wil ten slotte nog naar bed straks, want deze jongen heeft maar 2 uur geslapen. Gelukkig voelde ik me niet meer zo misselijk als die avond ervoor. Dus ik ging ervoor! Het was de perfecte run. Nergens twijfels, de kranten vouwde ik tijdens het lopen alsof ik het werk al jaren deed. Geconcentreerd bezorgde ik krant na krant. Het enige dat mij voor een paar seconden uit mijn flow haalde was iets dat me eigenlijk elke dag uit mijn flow haalt tot nu toe... Tijdens het lopen van mijn wijk kom ik namelijk nooit iemand tegen. Zo ook vandaag niet. Het enige dat ik zie zijn wat verdwaalde katten die mij raar aanstaren alsof ze water zien branden. En geef ze eens ongelijk. Er is echter 1 adres, op het einde van mijn wijk. Ik heb dan nog zo ‘n 10 kranten te bezorgen. Het is heerlijk stil buiten en ik zit in de chillmodus. Want ik ben bíjna klaar.. Maar… Zodra ik de krant bij dit adres in de bus steek, begint er een hond te blaffen alsof het huis in brand staat. Ik heb het beest nog nooit gezien, dus ik moet afgaan op de blaf om te achterhalen wat voor soort hond het is. Het is geen diepe zware blaf maar een hoge schelle blaf, dus het moet wel een klein beestje zijn. Het volume echter is zó hard dat het geen Chihuahua is. En gezien de hysterie waarmee het beest blaft, moet het wel een Boerenfox zijn. Je weet wel, zo ’n enkelbijtertje die, zodra hij kan, zich met mijn bek vastklampt in je enkels om vervolgens niet meer los te laten. Ook vandaag weet dat beest me dus weer de stuipen op het lijf te jagen. Nadat ik wederom weer van de schrik ben bekomen race ik door om mijn wijk af te ronden. 1 uur en 20 minuten!! New record! Bijna een uur sneller dan mijn eerst dag! Én ik weet zeker dat er 0 klachten zijn vandaag, zo goed op dreef was ik. Maar tijd om van mijn succes te genieten is er niet. Ik ga snel naar huis en terug naar bed.. Even kijken of ik nog wat slaapuurtjes kan toevoegen aan de schamele 2 die ik tot nu toe heb gehad. Dit was de perfecte bezorgdag. Een goede generale voor de gevreesde zaterdag van morgen..

8 juli 2022 | Ik maak mijn borst maar nat!

Gisteren merkte ik dat de vermoeidheid wat toe begon te slaan. Het is natuurlijk ook niet niks. Ineens heb je een heel ander ritme met minder slaap en andere tijden van opstaan en naar bed gaan. Hopelijk ben ik snel gewend aan het ritme en zal de vermoeidheid gaan afnemen. Dus om 21.30u weer naar bed gegaan en vanochtend om 4.20u weer opgestaan om mijn dagelijkse routine te starten. Ik moest denken aan het nummer “Eat, sleep, rave, repeat” van Fatboy Slim. Onder de jongere collega ’s welbekend. Ook dacht ik aan de film “Groundhogday”, onder de oudere collega ’s wellicht bekend. Anyway, ik dwaal af. Op het depot aangekomen zag ik eindelijk Joop weer. Ik vroeg hem waar hij de afgelopen dagen was. Hij bevestigde wat we eigenlijk allemaal weten. Er is een zwaar bezorgerstekort. Daardoor is hij naast depothouder óók bezorger. Goirle ligt tegen de Belgische grens aan en Joop bezorgt in het grensgebied de krant bij de moeilijker te bereiken huizen. Wat een held! Hij vertelde me dat er alleen al in Goirle, momenteel 5 'open' wijken zijn. En momenteel zijn er óók nog eens 3 bezorgers op vakantie. 'Mijn wijk' behoort toe aan een bezorger die momenteel revalideert. Verder vertelde Joop dat er weinig nieuwe aanwas is aan bezorgers. Hij kan sommige ex-bezorgers soms nog bellen bij een calamiteit maar zijn opties zijn beperkt. Dit sterkt me in mijn besluit om hem in elk geval voor 2 weken te ondersteunen en ik ga met hernieuwde motivatie beginnen aan mijn wijk. Ik pak mijn kranten en kijk zoals de afgelopen dagen eerst naar de looplijst. Wat blijkt?

• Ik heb nog steeds geen klachten. Mijn eerste geluksmomentje van vandaag

• Het is donderdag, dus de lang weekend abonnementen beginnen

• Er zitten voor het eerst hierdoor ook NRC ’s bij. Die bezorgen we dus óók

De motivatie verdwijnt echter als sneeuw voor de zon. Of eigenlijk als regen voor de zon. Terwijl ik naar mijn eerste stop rijd, zie ik de druppels verschijnen op mijn voorruit. Het zal toch niet he? Het zal toch wél dus… Regen. Het is geen harde plensbui, maar toch hard genoeg om mij flink te irriteren. Ik vloek eerst wat in mezelf, maar zet me er daarna maar overheen. Tót ik begin met lopen. Ik merk dat de kostbare kranten nat worden. Maar nóg veel belangrijker, mijn kostbaarste bezit wordt óók nat. Een looplijst is namelijk ook van papier. En nat papier is enorm breekbaar. Dus ik moet koste wat het kost voorkomen dat hij te nat is dus niet meer bruikbaar wordt. Een bezorger zonder looplijst is namelijk als een voetbalteam zonder keeper, dat gaat niet werken. (EK vrouwenvoetbal is begonnen.. Hup Holland hup!). Ik maak mijn borst dus nat voor de rest van de wijk. Letterlijk en figuurlijk. Terwijl ik mijn wijk loop, doe ik mijn best om de looplijst droog te houden. Zo houdt ik hem zo veel mogelijk onder de kranten die ik draag. Het mag echter niet baten. Met de minuut wordt dat ding natter. Nee, nee!! Ok, even nadenken. Hoe ga ik dit oplossen? Ik maak een foto als back up. Je weet maar nooit. Door de regen ben ik ook van slag en is mijn routine ver te zoeken. De veranderingen op de lijstlijst door de lang weekend abonnementen helpen daar óók niet in mee. Dus het is zaak om de aandacht erbij te houden. Een foutje is namelijk zo gemaakt en ik heb geen extra exemplaren bij me van de kleinere kranten. Na een half uur ben ik inmiddels gewend aan de regen en weet ik mijn looplijst enigszins droog te houden. Het tempo blijft er ondanks de regen goed inzitten. Ach ja, het zijn maar druppels. Na 45 minuten stopt het gelukkig met regenen en kan ik als vanouds verder. Het ritme is volledig terug en na 1 uur en 30 minuten ben ik klaar. Nice! Ondanks de regen tóch weer wat tijd afgesnoept van mijn beste tijd! Er is geen vermoeidheid te bekennen en wederom voldaan ga ik terug naar huis. Nog 1 dag te gaan voordat de gevreesde zaterdag begint. Nog 1 dag om mijn routine te perfectioneren.

7 juli 2022 | Een goede daad?

Vandaag begin ik later. Ik heb namelijk geen zin om als ik klaar ben mezelf thuis af te vragen wat ik ga doen voordat de rest wakker is. Dus ik richt me op een eindtijd van 6.45. Dus dat betekent óók later opstaan. Lekker! Kan ik lekker uitslapen tot 4.15u!! Al blijkt met het afgaan van de wekker maar weer eens dat het voor mijn lichaam niet uitmaakt hoe laat ik opsta. Elke tijd die ik voor 7.00u opsta is te vroeg voor mijn lichaam. Van het nieuwe dagritme waar ik het gisteren over had, is vandaag niets meer over. Maar goed, ik zet me over mijn weerstand heen en ga weer beginnen aan mijn volgende bezorgdag. Here we go again! Als ik om 4.45u aankom bij het depot is er wéér niemand te bekennen. Ik begin me af te vragen of die bezorgers überhaupt wel bestaan. Misschien is het net als de zwaartekracht. Je weet dat het bestaat (al zullen er ongetwijfeld complotdenkers zijn die dit in twijfel nemen…), maar niemand kan het zien. Naja, morgen weer een kans. Dan maar snel kijken of mijn klachtenteller na 2 dagen nog op 0 staat. En dat staat ie! Nice!! Alle goeie dingen in 3en, denk ik bij mezelf. Dus prio 1 vandaag: Geen klachten veroorzaken. Het bezorgen van de kranten gaat inmiddels automatisch. Ik weet de brievenbussen inmiddels allemaal te vinden. Maar lean zegt dat je moet streven naar perfectie. Dus ik kijk of ik met wat kleine aanpassingen in mijn route nog wat van mijn tijd af kan halen. Verbeteren gaat bij lean namelijk in kleine stapjes. Waarbij je zorgt dat elke kleine verbetering wordt geborgd en op die manier de nieuwe standaard wordt. In de tussentijd begint het me steeds meer op te vallen dat de huizen niet allemaal even makkelijk bereikbaar zijn. Struiken die in de weg staan. Opstaande randen en tegels die niet goed liggen. Om maar te zwijgen van die auto, die nét niet past tussen de muren van de oprit bij de voordeur. Helaas weerhoudt het de bewoner er niet van om tóch te proberen zijn auto op de oprit te parkeren. Gevolg: hangen en wurgen om langs de auto te komen om de krant in de bus te doen. Om vervolgens wéér met hangen en wurgen de oprit weer te verlaten. Jaajaa, de dagelijkse struggles van deze bezorger. Maar ondanks alle uitdagingen gaat het mij vandaag wéér lukken om alle kranten te bezorgen. Of tóch niet? Ik ben bijna klaar met mijn wijk, en ik moet nog 3 BD ’s bezorgen en 2 Telegraafjes ‘s. Maar huh? Ik heb nog maar 1 Telegraaf. Wat volgt is instant paniek. Hoe kan dit? Ik had ze toch geteld? Heb ik ergens een verkeerde krant bezorgd? Onee! Dat zouden al 2 klachten kunnen zijn! Denk na, denk na, hoe ga je dit oplossen? In een razend tempo beginnen allerlei scenario ’s door mijn hoofd te spoken. Ik kan natuurlijk een briefje achterlaten voor de abonnee en Joop bellen. Ik kan óók terugrijden naar het depot om een extra Telegraaf te halen.  Ik besluit het laatste te doen. Alles voor de abonnee. Maar waar heb ik dan die andere Telegraaf bezorgd? Ik kijk nog een keer op mijn looplijst. Wacht eens. Nummer 21 heb ik toch al bezorgd? Waarom staat daar geen vinkje? De paniek maakt plaats voor opluchting. Ik zet een vinkje bij nummer 21 en ik hoef nog maar 1 Telegraaf te bezorgen. Ok, de 0 klachten streak is gelukkig still alive! Tenminste, dat denk ik.. morgen zal ik het pas zeker weten. Ik heb nog een BD over. Normaal is deze voor de bezorger, maar ik begin na te denken over een alternatieve bestemming voor deze krant.. En ik kan het niet laten om te kijken of ik een zieltje voor DPG kan winnen. Ik doe de BD samen met de Telegraaf in de brievenbus van de laatste Telegraaf abonnee. Wellicht is dat nét het zetje dat deze abonnee nodig heeft…. Zo, mijn goede daad van vandaag is weer gedaan. (Al zullen er ongetwijfeld complotdenkers zijn, die dit in twijfel nemen). Ik kijk op mijn horloge en het is 6.25 uur. Wéér 5 minuten van mijn tijd afgehaald. Maar nog steeds ruim voor 7u klaar. Al met al dus weer een mooie start van de dag! Morgen mag ik dus weer 10 min later op staan! Wat een heerlijk vooruitzicht.

6 juli 2022 | Al doende leert men!

Vandaag besloot ik om wat later te beginnen, namelijk om 4.30u. Dus ik heb mijn wekker op 4 uur gezet. Helaas ben ik inmiddels al ingesteld op mijn nieuwe dagritme (serieus? Na 1 dag al?.. Ja na 1 dag al) en ben ik al voor de wekker wakker. Het is 3.30u. Mijn dag gaat weer beginnen. Om 4.00u kom ik op het depot aan. Ik ben benieuwd wie ik tegenkom en of diegene nog een mooi verhaal heeft. Maar dat bezorgen geen teamsport is blijkt bij binnenkomst.. Het depot is leeg. Er liggen nog een paar stapels kranten, waaronder die van mij. Maar verder is er niets of niemand te bekennen. Ben ik dan zo laat? Is iedereen al op pad?

Ik loop direct naar mijn looplijst, want daar staan natuurlijk alle klachtregistraties op. Daar blijkt dat ik de lat direct hoog heb gelegd voor mezelf. 0 klachten! Yeah baby!! Gisteren had ik van deur tot deur thuis 2 uur en 15 minuten over mijn wijk gedaan. Challenge accepted! Dat ga ik vandaag sneller doen. Ik begin wederom aan mijn routine.. Kranten in de auto? Check. Koplamp? Check, routekaart? Check. Looplijst? Fuck, mijn looplijst vergeten.. Snel weer naar binnen om mijn looplijst op te halen. Gelukkig ben ik er op tijd achter gekomen en kan ik mijn tijd van gisteren nog verbeteren. Daar ga ik weer, op weg naar mijn eerste stop. Ik merk dat de wijk al in mijn hoofd begint te komen. Ik herken straten sneller, hoef minder op mijn route te kijken en weet van sommige huizen zelfs al welke krant zij willen ontvangen. Ik ben ook erg relaxed tijdens het bezorgen, ik merk dat het me een bepaalde rust geeft. Ik besef me dat het weer ook meehelpt en bedenk direct allerlei horrorscenario ’s met regen, storm en sneeuw. Maar gelukkig, niets van dat alles. Dus ik ga lekker verder met mijn wijk. Ik loop naar een deur zonder brievenbus.. Nee nee, daar gaat deze jongen niet 2x in trappen. En ik draai direct om naar de strategisch geplaatste brievenbus. Haha, 1-1. Dan besef ik ineens dat de kranten helemaal niet zo zwaar zijn op mijn arm en dat ik de stukken tussen bepaalde huizen best kan joggen. Wow 2 vliegen in 1 klap.. tijd besparen én een work out.. Nou ja, soort van dan.. Mijn strategie werkt als een geoliede machine. Mijn voorbereiding betaalt zich nu uit en 1 voor 1 bezorg ik de kranten. Maar wacht eens even, had ik nou wél of niet een krant bezorgd bij nummer 35? Ik neem het zekere voor het onzekere en doe er nog 1 door de brievenbus. Ok Tom, aandacht erbij houden.. Je hebt geen extra kranten meer over nu. En de klachtenstand moet natuurlijk wél op 0 blijven, ook na vandaag. Als ik klaar ben, kijk ik op mijn horloge… 5.40u. Nice!! 30 minuten sneller dan gisteren. Maar aangezien ik gisteren niet heel lekker meer had geslapen, besluit ik om niet naar bed te gaan als ik thuis kom. In plaats daarvan ruim ik de vaatwasser uit, vouw de was, doe een nieuwe was in de machine, hang deze ook na een uur weer op, pluk ik het onkruid uit de tuin, maak schooltassen klaar voor de kinderen en schrijf ik dit blog. Het is nu terwijl ik dit schrijf 7.53u en ik heb nog nooit in mijn leven zo vroeg, al zo veel gedaan. Al weet ik niet of ik dit morgen ook ga doen, voor nu ben ik zeer tevreden. En dan moet de dag nog gaan beginnen…

5 juli 2022 | D-day!!

Het is 2.40u en ik schrik wakker van de wekker. Mijn eerste gedachte is 'Waarom doe ik dit ook al weer?'. Maar goed. Belofte maakt schuld, dus ik strompel naar de douche. 10 minuten later pak ik nog een bakje koffie en daarna ga ik op pad. Stipt om 3.15u aangekomen op het depot zoek ik naar Joop. Mijn enige referentie is een vakantiefoto van hem op whats app. Maar aangezien er zo vroeg maar 2 oude mannen op het depot zijn heb ik 50% kans dat ik de goede aanspreek .Joop legt me uit waar 'mijn kranten' liggen. 84x Brabants Dagblad, 7 Volkskrant, 1 Trouw, 1 AD, 10 Volkskrant, 1 FD en nog een paar Telegraafjes. (Met pijn in mijn hart neem ik deze ook maar mee…).Ik leg ze in mijn auto, bekijk nog een keer mijn route en rijd naar mijn eerste stop. Als ik ben uitgestapt kijk ik even rond. Het is pikkedonker en muisstil op straat. Ik wordt er meteen ontspannen van. Dit is eigenlijk best lekker. En rustig begin ik aan mijn wijk.Ineens denk ik aan mijn welkomstpakket. Daar zat natuurlijk die koplamp in! Zie je wel dat die handig is! Ik zet hem op en heb direct alle verlichting die ik nodig heb om mijn looplijst te zien, mijn routekaart en de brievenbussen. Terwijl ik loop, kom ik in mijn ritme. En ineens denk ik aan Guus. “En ik loop hier alleen, in een te stille stad..”. Het ritme wordt echter bruut verstoord! Hoezo heeft nummer 24 geen brievenbus?!?! Ik begin te zoeken. Niet bij de deur.. Ook niet bij de muur. Hoe kan dit? Ben ik niet goed wakker? Ik kijk nog een keer bij de deur. Nee, nog steeds geen brievenbus. Dan begint mijn uitgebreide inspectie van het huis. Gelukkig was er een losse brievenbus om de hoek. Complimenten voor de bewoner, want hij was zeer strategisch geplaatst. Ik ben dus gewaarschuwd en ook benieuwd naar de andere uitdagingen die mij te wachten staan. Inmiddels begint de dageraad. Even een mooi moment om in me op te nemen. Lekker mindfull zeg maar, iets met in het hier en nu zijn ofzo. Niet veel later krijg ik de volgende verbazing. Ik moet op nummer 12 en 8 een krant bezorgen. Maar huisnummer 10 is nergens te bekennen.. Hoezo is er geen nummer 10? Ook na een uitgebreide zoektocht heb ik het huis niet kunnen vinden. En na een kort “goh, da ’s apart”, ga ik weer verder.50 kranten, een paar lastig te vinden brievenbussen en 0 voorbijgangers later ben ik klaar met mijn 1e dag. Het is inmiddels een uurtje later. Tot ik op de klok kijk en zie dat het 5.25u is. Ok, 2 uur en een kwartier. Dat is de 0 meting. Eens kijken of ik het morgen sneller kan. Maar nog belangrijker.. Eens kijken of ik morgen geen klachten heb. Voldaan ga ik terug naar huis. Ik pak nog een koffietje en ga nog even 2 uur in bed liggen.. wachten tot de dag wéér begint voor mij.

3 juli 2022 | De puntjes op de i.

Afgelopen zaterdag kwam de bezorger weer eens een pakketje brengen. Mijn verbazing was echter groot toen bleek dat dit niet het zoveelste pakketje was besteld door Femke, mijn vrouw. Maar dat het pakket voor mij bestemd was. Na het openen bleek het pakketje een welkomstpakket te zijn vanuit onze vrienden van distributie. Nieuwsgierig als ik was, maakte ik het meteen open. Naast een welkomstkaartje zaten er zaken in die je als bezorger nodig hebt. Fietslampjes voor en achter, handschoenen, een snijdertje, een band reparatieset én een koplamp. Nee, geen voorlicht van een vervoersmiddel, maar letterlijk een lamp voor op je kop. Iets in mij zegt dat dit weleens handig kan zijn in het donker. Al met al erg attent van het distributiebedrijf!

In 'lean' is de planfase cruciaal voor het behalen van doelstellingen en het oplossen van problemen. Je maakt een plan dat uiteindelijk moet leiden tot het behalen van je doelstelling. Daarom heb ik zondag de route nog een keer gedaan zodat ik de ideale looproute kon bepalen. Dit ritje duurde zonder kranten 1,5 uur. Een mooie richttijd en doelstelling voor de komende 2 weken. Hopelijk ga ik dat mét kranten ook nog een keer redden. Hoe dan ook, de puntjes zijn op de i gezet en ik ben er klaar voor!! Morgen is het dan tijd voor de volgende lean fase, namelijk “Do”. Dan gaat het voor mij écht beginnen. Dus vanavond maar vroeg naar bed, want Joop verwacht me morgen om 3.15u.
To be continued…

30 juni 2022 | De voorbereiding... Meten is weten...

Woensdag was het dan zo ver, nadat de kinderen in bed lagen om een uurtje of 8 ben ik de wijk gaan verkennen. Lean nerd als ik ben, wilde ik dus ook alles gaan vastleggen. Op een uitgeprinte plattegrond ging ik alle huisnummers noteren waar een krant bezorgd moet worden. Het was heerlijk weer, lekker avondzonnetje met 24 graden. Ideaal om 'mijn wijk' eens goed te gaan verkennen. Mijn wijk was echter groter dan ik dacht. En ik stond vaker met mijn plattegrond te kijken waar ik nu was en waar de huizen stonden, dan dat ik echt aan het lopen was. Schijnbaar komt het niet zo vaak voor dat iemand in de avond met een stuk papier steeds om zich heen kijkt naar de huizen en aantekeningen maakt. Dit weet ik nu op basis van de reacties van voorbijgangers. Ik ben veelvuldig begroet met sceptische blikken en gefluister. Een enthousiast “hallo” vanuit mij was voor een aantal mensen voldoende om hen te overtuigen van mijn goede bedoelingen. Ik liep hier tenslotte voor hen, onze abonnees! Toch was niet iedereen er gerust op en werd er in een aantal gevallen toch nog omgekeken om mij goed in de gaten te houden. Naarmate ik verder kwam in de wijk, groeide het besef dat het niet enkel om een wijk ging, maar een stadsdeel. Althans, zo voelde het voor mij. Dit beeld werd versterkt door het feit dat richting het einde van mijn route het zonnetje plaats had gemaakt voor het kunstmatige licht van lantaarnpalen. Ach ja, zo ziet het er maandagochtend ook uit dacht ik, dus ik kan er maar beter aan wennen. Een kleine 3 uur na mijn start had ik mijn stadsdeel in kaart gebracht. Zo, dit deel van de voorbereiding zit erop. Morgen maar eens gaan kijken wat de ideale looproute is. Je bent immers lean of niet. En te veel motie / beweging is verspilling..

30 juni 2022 | Ineens denk je... Ik ga de krant bezorgen!!

Degenen die het intranet in de gaten houden weten dat er vanuit DPG Media een oproep is gedaan om onze bezorgers te helpen in de vakantieperiode. En in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik me aangemeld om in Goirle voor 2 weken de krant te gaan bezorgen. Het leek me leuk om eens te zien hoe alles reilt en zeilt bij onze bezorgcollega ‘s. Daarnaast krijg je ook een leuke vergoeding én help je natuurlijk de abonnees. Dus ik dacht 'waarom niet?' Zo gezegd, zo gedaan en ik stuurde een mailtje om me aan te melden. Een dag later ben ik gebeld door Joop, de depothouder. Of ik het wel zeker wist en of ik kon aangeven wanneer ik dan zou gaan bezorgen. Na volmondig “ja!” te hebben gezegd gaf hij mij wijk 4 in Goirle. Een wijk aangrenzend aan waar ik woon. Ideaal dus! Al vroeg ik me wel af waarom hij vroeg of ik het wel zeker wist…In de tussentijd heb ik aan verschillende mensen verteld over mijn tijdelijke carriereswitch. En de reacties waren éénduidig. “Wat ga je doen?!” Gevolgd door gelach en een blik alsof ik gek was geworden. De twijfel sloeg dan even toe.. Waar ben ik aan begonnen? Maar ik laat me niet gek maken, dus vol goede moed zet ik door! Maandag 4 juli ga ik mijn eerste kranten bezorgen! Afgelopen dinsdag kreeg ik dan 'de looplijst' waarin alle kranten staan die bezorgd moeten worden. Hierbij was ook enigszins een volgorde aangegeven om de wijk te lopen. Het advies van Joop was dan ook om vooral even de wijk te verkennen zodat ik weet waar ik de kranten moet bezorgen. Oja, of ik maandag om 3.15u aanwezig kon zijn, want dan kon Joop mij nog wat laatste dingen uitleggen. Ok….In de komende tijd zal ik middels een blog mijn ervaringen gaan delen in de voorbereiding en uitvoering van het werk als bezorger.